فقط در هنر موسیقی، هنرمند می تواند بدون واسطه یا ابزاری که استفاده های عمومی دیگری نیز دارند،‌ با مخاطب خود رابطه برقرار کند.

  یک معمار باید غرض خود را به صورت یک عمارت بیان کند که بعضی فواید مصرفی هم دارد؛ 

یک شاعر کلمات را به کار می برد،‌که در محاورات روزمره نیز به کار می روند؛

یک نقاش معمولا به زبان تصاویر قابل رویت جهان سخن می گوید؛

فقط و فقط آهنگساز است که به آزادی کامل می تواند از ضمیر ذاتی خویش اثری پدید آورد که هدف آن چیزی جز لذت بخشیدن نیست.

البته به هیچ عنوان این مطلب قصد ارزش گذاری ندارد و به هنر های دیگر توهین نمی کند. بلکه خود من به شخصه عاشق تمامی هنرها هستم و همگی را با ارزش، دشوار و قابل ستایش می دانم